Η άγρια ομορφιά της Μάνης!!!

Η Μάνη είναι ένας τόπος που όσο τον γυρίζεις τόσο πιό πολύ θέλεις να ξαναπάς και όσο ξαναπηγαίνεις τόσο καινούργια πράγματα ανακαλύπτεις. Γεμάτη ιστορία, από τα Ομηρικά ακόμη χρόνια, με σημαντική συμβολή στους Ελληνικούς απελευθερωτικούς αγώνες, πάντα ανυπόταχτη, ελεύθερη και μοναδική.Αν σου τύχει να γεννηθείς Μανιάτης, η καταγωγή σε υποχρεώνει να είσαι τρία πράγματα: γενναίος, ντόμπρος και έντιμος»

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την Μάνη σαν μόνο έναν τουριστικό προορισμό χωρίς να συνδιάσεις την επίσκεψή σου εκεί με όλα όσα την συνοδεύουν: Τους κατοίκους, το τοπίο, τα πυργόσπιτα και τα μεγαλιθικά κτίσματα, τις βυζαντινές εκκλησίες και τα μοναστήρια, τους αρχαιολογικούς τόπους, τα κάστρα και τις ιστορικές τοποθεσίες, τα σπήλαια, τις φυσικές ομορφιές και φυσικά την θάλασσα και τις παραλίες της.Η Μάνη πολυπρόσωπη, πολλές φορές αντιφατική μα πάντα γοητευτική. Μάνη του βουνού και Μάνη της θάλασσας. Μάνη λιόφυτη και Μάνη πετροσπαρμένη. Μάνη αποσκιερή-Μάνη προσηλιακή.

Είναι αδύνατο να επισκεφτεί κανείς αυτά τα όμορφα και άγριας ομορφίας μέρη και να μην πάει να δεί το πανέμορφο Σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα) Διρού,το οποίοείναι ένα από τα σπουδαιότερα σπήλαια στον κόσμο. Τα πυργόσπιτα της Βάθειας
Δεκαοκτώ χιλιόμετρα νότια από τον Πύργο του Δυρού συναντάμε το λιμάνι του Γερολιμένα που είναι το μόνο ασφαλές αγκυροβόλιο της νοτιοδυτικής ακτογραμμής. Στην προς νότο πορείας μας θα δούμε το χωριό Άλικα (28 χιλιόμετρα από Αρεόπολη), ένα από τα παλιότερα χωριά της Μάνης και γενέτειρα των Τζανετάκηδων και των Μαυρομιχαλαίων.ρυμμένος μέσα σε έναν ήρεμο όρμο, ο Κότρωνας είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο χωριό της Ανατολικής Μάνης, φημισμένο για τις αμμουδιές και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Στη θέση του σημερινού χωριού τοποθετείται, σύμφωνα με τις ανασκαφές, η αρχαία πόλη Τευθρώνη -χαρακτηριστικό, μάλιστα, είναι το γεγονός πως σε ορισμένα σπίτια και εκκλησίες παρατηρούνται, ακόμη και σήμερα, εντοιχισμένες επιγραφές, κιονόκρανα και αρχιτεκτονικά μέλη της αρχαίας πόλης.α σημεία ενδιαφέροντος στην Ανατολική Μάνη είναι η Λάγια, με την ένδοξη ιστορία, τα μοναδικά δείγματα παραδοσιακής μανιάτικης αρχιτεκτονικής, όπως τα πολυσύνθετα λίθινα πυργοτειχίσματα και τους χαρακτηριστικούς "Κόλουρους Πύργους", και τις βυζαντινές εκκλησίες της, και το Έξω Νύμφιο ή Νύφι, με τους επιβλητικούς πύργους και τους δύο παραλιακούς οικισμούς του, Γιαλό και Αλύπα, όπου γυρίστηκε η ταινία "Tempest" με τον Τζον Κασσαβέτη. 10 πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να δεις στη Μάνη
- Τα εξωπραγματικά Σπήλαια του Διρού, που ό,τι και να λέμε είναι μακράν τα φαντασμαγορικότερα σπήλαια στην Ελλάδα.
- Τη Μονή Δεκούλων (ή Ντεκούλων, και τα δύο ονόματα χρησιμοποιούνται) που είναι γνωστή αφενός ως το σημείο απ' όπου ξεκίνησαν τα Ορλωφικά του 1770, αφετέρου για την απολύτως παγανιστική τοιχογραφία του ζωδιακού κύκλου.
- Το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται από τη Βάθεια.
- Το νοτιότερο σημείο της βαλκανικής χερσονήσου, το Ακροταίναρο ή Κάβο Ματαπά, στο οποίο φτάνεις μετά από ένα μισάωρο περπάτημα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ταινάρου (χάρτης εδώ). Πάρε μαζί νερό, και μην το επιχειρήσεις μεσημέρι, δεν έχει σκιά πουθενά.
- Το μικρό χωριουδάκι που λέγεται Σταυρί, στο οποίο συγκεντρώνονται οι περισσότεροι πύργοι σε ολόκληρη τη Μάνη.
- Το φαράγγι Μυλολάγκαδο που ξεκινά (ή καταλήγει) στο Νέο Οίτυλο, κι είναι ό,τι πρέπει για αρχάριους πεζοπόρους.
- Το 19 χιλιομέτρων φαράγγι του Βυρού, αν είσαι δεινός πεζοπόρος, που ξεκινά από τον Άγιο Παντελεήμονα και καταλήγει στην Καρδαμύλη.
- Τα Τσέρια, ένα πανέμορφο χωριό της Έξω Μάνης, κρεμασμένο σαν μπαλκονάκι πάνω από το φαράγγι του Βυρού.
- Το οθωμανικό Κάστρο της Κελεφάς που μπορεί (αλλά μπορεί και όχι) να είναι το θρυλικό Κάστρο της Μαΐνης, ένα από τα σημαντικότερα κάστρα του Μεσαίωνα, που κάποια στιγμή... χάσαμε τα ίχνη του, κι οι μελετητές πονοκεφαλιάζουν μέχρι σήμερα.
- Τον ψηλότερο πύργο της Μάνης, τον Πύργο Σκλαβουνάκου που υψώνεται επιβλητικός στα 25 μέτρα, στο χωριό που λέγεται Πύργος Διρού Φουρνιάτα . Το ύψος των πύργων, που περιλαμβάνουν έως και 5 ορόφους, μπορούσε να φτάσει ακόμα και τα 20 μέτρα, δείχνοντας ταυτόχρονα το ειδικό βάρος της οικογένειας στην τοπική κοινωνία. Για το λόγο αυτό μια οικογένεια συχνά εμπόδιζε μια άλλη οικογένεια να χτίσει πύργο ψηλότερο από το δικό της. Ανάλογα με το εμβαδόν τους οι πύργοι μπορούσαν να αποτελούν ταυτόχρονα οχυρό και σπίτι ή να είναι μόνο το οχυρωμένο τμήμα μιας κατοικίας, με τον βασικό χώρο διαμονής να βρίσκεται σε διπλανό κτίσμα. Το Λιμένι είναι ένας από τους ομορφότερους οικισμούς της περιοχής, σε απόσταση περίπου πέντε χιλιομέτρων από την Αρεόπολη και είκοσι επτά χιλιομέτρων από το Γύθειο. Μια λωρίδα επίγειου παραδείσου με πέτρινα σπίτια πάνω στο νερό. Το χωριό είναι πανέμορφο, με σπίτια "πάνω" στη θάλασσα. Συνδυάζει αρμονικά την θάλασσα και το ξεχωριστό τοπίο. Στο Λιμένι δεσπόζει το «παλάτι» του Πετρόμπεη Mαυρομιχάλη, το πυργόκαστρο του τελευταίου ηγεμόνα (μπέη) της Mάνης, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο κατά τους επαναστατικούς και τους μετεπαναστατικούς χρόνους. Οι επισκέπτες έχουν επίσης την ευκαιρία να δουν τον τάφο και την προτομή του ξακουστού μανιάτη στρατιωτικού ηγέτη και πολιτικού.

Η ξεγνοιασιά και η ηρεμία είναι διάχυτη στην περιοχή .

Οι πράσινοι ελαιώνες το γαλάζιο της θάλασσας και τα χρώματα των λουλουδιών σε συνδυασμό με την ησυχία σε ξεκουράζουν αδειάζουν το μυαλό από το άγχος και τη βοή της πόλης .

-    «Τόπος που μυρίζει σπάκα , απ'άκρη σ'άκρη» Οι μανιάτες «εκμεταλλεύτηκαν» στο έπακρο την πλούσια χλωρίδα του τόπου τους χρησιμοποιώντας τα αρωματικά φυτά για τη βελτίωση και την εξασφάλιση της ποιότητας πολλών τοπικών προϊόντων. Πέρα από το μανιάτικο μέλι, που οφείλει τη ξεχωριστή του όψη και γεύση στο θυμάρι που κυριαρχεί στις πλαγιές των βουνών, οι θησαυροί της φύσης χρησιμοποιήθηκαν και για την παραγωγή ενός χαρακτηριστικού μανιάτικου προϊόντος, του σύγκλινου: Κομμάτια χοιρινού καπνίζονται με χλωρή φασκομηλιά παίρνοντας ένα μοναδικό άρωμα.
Τα αρωματικά φυτά κατέχουν σημαντική θέση στη μανιάτικη κουλτούρα, στη μαγειρική, με τη χρήση τους ως ενισχυτικά γεύσης (ρίγανη, θυμάρι, λεβάντα, κ.α.), αλλά και στη λαϊκή ιατρική (τίλιο, χαμομήλι, φασκομηλιά, κ.α.). Λεβάντα
Στη Μάνη συναντάμε τη λεβάντα στη περιοχή του Ταινάρου (Μαρμάρι και Πόρτο Κάγιο) και στα χωριά βορειοανατολικά του Γυθείου όπου το έδαφος είναι ιδιαίτερα υγρό. Η λεβάντα ανθίζει τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες.
Οι Μανιάτες πολλούς αιώνες πριν χρησιμοποιούσαν την λεβάντα η οποία υπήρχε σε αφθονία (αυτοφυής χλωρίδα από τις πλουσιότερες στην Μεσόγειο) και το αιθέριο έλαιο αδιάλυτο, σε πληγές, σε κοψίματα, σε τσιμπήματα, σε δερματίτιδα και σε κάθε φλεγμονή του δέρματος! Όλη η Μάνη είναι μια περιοχή που μυρίζει φασκόμηλο. Το αρωματικό φυτό το χρησιμοποιούσαν συστηματικά οι Μανιάτες στην επεξεργασία του σύγκλινου. Το καπνισμένο χοιρινό κρέας, αναδύει τα χαρακτηριστικά αρώματα του φασκόμηλου.
Επίσης με το φασκόμηλο οι Μανιάτες φτιάχνουν ίσως το πιο πικάντικο μέλι στον κόσμο, αφού το μέλι αυτό διαφοροποιείται από όλα τα υπόλοιπα λόγω της μοναδικής αρωματικής του γεύσης και της ελαφριάς αλλά μοναδικής γλυκιάς πικράδας του. Μανούσια
Τα μανούσια, παρόλο που δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες, χαρίζουν το πιο ξεχωριστό άρωμα στη Μάνη. Φυτρώνουν στο τέλος του Φθινοπώρου σε λοφώδη χωράφια, στις πλαγιές των βουνών και σε μέρη βραχώδη. Υπάρχουν δύο είδη, το άγριο και το ήμερο. Το άγριο είναι διάσπαρτο σε διάφορα σημεία στη Μάνη. Στις αρχές Δεκεμβρίου κυριαρχεί στην περιοχή, δίνοντας την χαρακτηριστική μυρωδιά του στην ατμόσφαιρα. Για τους παλιούς Μανιάτες το φύλλο της φραγκοσυκιάς, όσο ήταν τρυφερό και πριν βγάλει αγκάθια, ήταν λιχουδιά. Το άνοιγαν στη μέση, το έψηναν και το έτρωγαν σαν γλυκό πιτάκι. Ο τόπος έβγαζε επίσης λούπινα, τα πικρά όσπρια, κουκιά και φακές. Τα όσπρια, για να τα νοστιμίσουν, τα έκαναν με άγρια μυριστικά χόρτα. Μυρίζει ο τόπος μαράθια, άγρια πράσα και παπαρούνες. Το κρέας τους ήταν πρωτίστως το χοιρινό, τα πουλερικά, αλλά και το κυνήγι. Με λιγοστά ντόπια στάρια έφτιαχναν το αλεύρι. Το «σκυλόψωμο», ένα είδος ψωμιού με πολύ πίτυρο και λίγο αλεύρι, μαζί με λίγες ελιές και τσάι από φασκόμηλο ήταν το φαγητό που έτρεφε τους βοσκούς στα ορεινά. Το ντόπιο λάδι ήταν και είναι σήμα κατατεθέν. Κάθε σπίτι είχε τα δικά του χοιρινά που εξασφάλιζαν στις οικογένειες το κρέας της χρονιάς.

Μεταξύ Ταϋγέτου και απέραντης θάλασσας βρίσκεται η ΜΑΝΗ...

Μάνη πανέµορφη και αγαπηµένη