Σπήλαια Διρού ..τα ωραιότερα σπήλαια στον κόσμο!!!
- Η ύπαρξη του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου. Κανείς όμως
δεν υποψιαζόταν το θαύμα που έκρυβε στο εσωτερικό του μέχρι το 1949,
όταν οι ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, Γιάννης και Αννα
Πετροχείλου, άρχισαν να το εξερευνούν συστηματικά. Εως το 1960 είχαν
εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί 1.600 μέτρα ενώ σήμερα το γνωστό μήκος του
σπηλαίου ξεπερνά τα 15 χιλιόμετρα. Το 1970 έγινε η πρώτη υποβρύχια
εξερεύνηση.
Το νερό μέσα είναι υφάλμυρο και έχει μεγάλη σκληρότητα. Η θερμοκρασία
του είναι περίπου 14 C, ενώ του αέρα κυμαίνεται από 16 έως 19 C.
Μέσα στο σπήλαιο έχουν βρεθεί απολιθωμένα οστά πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού, ελαφιού, κουναβιού και το μεγαλύτερο κοίτασμα ιπποπόταμων στην Ευρώπη. Κοντά στην φυσική του είσοδο έχουν βρεθεί κεραμικά που υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία.
220 μ. ανατολικά της Γλυφάδας βρίσκεται το Σπήλαιο "Αλεπότρυπα". Tο Σπήλαιο αυτό περιέχει Πετρόγλυφα. Tο σπήλαιο Aλεπότρυπα, από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα νεολιθικά σπήλαια της χώρας μας, εντοπίστηκε το 1958 από τους σπηλαιολόγους Iωάννη και Άννα Πετροχείλου, ύστερα από υπόδειξη των κατοίκων της περιοχής.Κατάλευκοι σταλακτίτες και άγριοι σταλαγμίτες γίνονται ένα με εντυπωσιακές κουρτίνες από αστραφτερούς κρυστάλλους και οδηγούν σε ένα απαράμιλλο θέαμα που αποτελεί από μόνο του λόγο να φτάσετε ως τη Μάνη. Σταλακτίτες του, έχουν βρεθεί ακόμη και σε βάθος 71 μέτρων και μπορεί σήμερα να βρίσκονται κάτω από το νερό, ωστόσο σχηματίστηκαν όταν η επιφάνεια της θάλασσας βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από το σημερινό επίπεδο. Η ξενάγηση στο θαλάσσιο τμήμα πραγματοποιείται με βάρκες. Εξαιτίας του πλούσιου πολύχρωμου διακόσμου του, τοποθετείται στην κορυφή της παγκόσμιας λίστας λιμναίων σπηλαίων μαζί με τη Ζάιτα του Λιβάνου και το γαλλικό Παντιράκ. Το χερσαίο, αλλά και το ενάλιο τμήμα του, διαθέτει πλούσιο λιθωματικό διάκοσμο. Το διατρέχει υπόγειος ποταμός που χύνεται στη θάλασσα περίπου 23μ. δεξιά της φυσικής εισόδου του, η οποία βρίσκεται μισό μέτρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό και η στάθμη των υδάτων στο εσωτερικό του μεταβάλλεται ανάλογα με τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες. Εντός του σπηλαίου έχουν εντοπισθεί οστά ιπποποτάμων, πανθήρων, υαινών, λιονταριών, ελαφιών και άλλων ζώων, καθώς και προϊστορική κεραμική. Η φυσική του είσοδος έχει διάμετρο μόλις μισού μέτρου και βρίσκεται πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας. Σε παλαιότερες εποχές το σπήλαιο είχε και άλλες εισόδους οι οποίες σταδιακά έκλεισαν. Για την αξιοποίησή του ανοίχτηκαν δυο νέες είσοδοι.